کاروان

خزان ایمان

باورهای منست !

یک به یک می ریزد

چونان برگ های خشکیده ی پاییز

از درخت بیدخورده ی اعتماد .

باورهای منست !

یک به یک خرد می شود

زیر قدم های ترد باد

زیر قدم های تندباد .

باورهای سبز مرده

باورهای کمخون صورتی

باورهای رنگ پریده ی زرد

باورهای سوخته ی قهوه ای .

خزان ایمان سر می رسد

به زودی !!

و تو فقط درختی خواهی دید

که پرنده ای نگران لانه اش هست

روی شاخه های لرزان آن .

پس :

"جوجه هاش از دل خاکسترش به در . " ( 1)

1 : اشاره به شعر ققنوس نیمایوشیج

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۱۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۱/٦/٢٦